صندوقچه ای از اطلاعات

برای استارت عکاسی آشنایی با ساختمان و اجزای دوربین ضروری است .دراین متن ضمن یادگیری نام قسمت‌های مختلف دوربین ، کارآیی هر بخش نیز به صورت مختصر و مفید توضیح داده می شود.
ذکر این نکته ضروری است که اجزای معرفی شده بسیار کلی هستند و ممکن است در برخی مدل دوربین ها دیده نشوند یا به گونه ای متفاوت ظاهر شوند.
به صورت کلی یک دوربین از دو بخش کلی تشکیل شده است :

1. لنز  (Lens)
2. بدنه دوربین (Body)

اجزای دوربین عکاسی:

کپ لنز / درپوش لنز (Lens Cap)

لنز جزو صدمه پذیر ترین و کلیدی ترین بخش های دوربین می باشد که درپوش لنز وظیفه حفاظت از سطح آن را بر عهده میگیرد. این درپوش محافظ زمانی روی لنز قرار میگیرد که قصد عکاسی نداریم .
البته خیالتان راحت باشد که درصورت مفقود شدن این درپوش تهیه مجدد هم آسان و هم ارزان قیمت است. بر خلاف وظیفه مهمی که ایفا میکند ، قیمت آنچنانی ندارد.
برای خرید مجدد این محافظ تنها کافیست قطر دهانه لنز خود را بدانید.

لنز دوربین (Lens)

به مجموعه ای از عدسی ها که با کارایی های متمایز و آرایش منحصر بفرد کنار هم قرار میگیرند لنز گفته می شود . کار این مجموعه ی عدسی ها ، مدیریت و هدایت پرتوهای ورودی به سمت سنسور می باشد . انتخاب یک لنز مناسب بستگی به سبک عکاسی شما و میزان خلاقیت عکاس دارد ولیکن حتما نام لنز های عریض ، فوق عریض و تله فتو را بیشتر شنیده اید.

رینگ زوم (Ring Zoom)

به زبان خودمانی ، رینگ زوم همان حلقه های متحرک دور لنز می باشند که با چرخاندن آنها زاویه دید و فاصله کانونی تغییر میکند و بر این اساس می توانید وارد قلمرو تصاویر ماکرو شوید یا بوکه های هنری ثبت کنید .

بدنه (Body)

بدنه تمام آن بخشی است که در دست شما بعنوان عکاس قرار میگیرد . علاوه بر این تمام اجزای اضافه شونده دوربین روی بدنه سوار می شوند . مثلا فلاش یا لنز و…
امروزه بدنه های موجود در بازار به دو دسته کلی تقسیم می شوند :

• بدنه‌های پلاستیکی:

همانطور که از نامش مشخص است ، این نوع بدنه‌ها از جنس پلاستیک فشرده و با کیفیت ساخته می‌شوند؛ اغلب مقاومت متوسط رو به بالایی دارند و از مزایای آنها این است که بسیار سبک و خوش دست می‌باشند. این نوع بدنه‌ها را در دوربین‌های نیمه حرفه‌ای و دوربین‌های کاربری خانگی بیشتر میبینید .

• بدنه‌های ترکیبی یا بدنه‌های فلزی پلاستیکی:

در این نوع بدنه ها ، در کالبد اصلی دوربین‌ فلز منیزیم یا تیتانیم استفاده شده است و پوشش رویی دوربین با پلاستیک مقاوم پوشانده می‌شود. حتما حدس زده اید که این نوع بدنه ها برای دوربین‌های حرفه‌ای استفاده می شود تا مقاومت در برابر صدمات فیزیکی به کمترین حد ممکن کاهش یابد. افزایش وزن بدنه های ترکیبی نسب به بدنه های پلاستیکی اجتناب ناپذیر است اما اگر عکاسی خبری انجام میدهید یا عکاس طبیعت هستید و سر و کارتان با کوهستان و فضای باز است بهتر است وزن نسبتا بالا را به جان بخرید و یک دوربین با بدنه پلاستیکی-فلزی تهیه کنید .

دکمه شاتر (Shutter button) یا دکمه عکسبرداری

امکان ندارد برای هر بار عکاسی ، سر و کارتان به این دکمه معروف نیوفتد. قطعا پرکاربرد‌ترین دکمه تعبیه شده روی بدنه دکمه شاتر است. شاتر همان دکمه ای است که با فشردن آن عکس ثبت می‌شود. یک نکته ظریف در مورد دکمه شاتر وجود دارد که برخی افراد ممکن است از آن بی اطلاع باشند؛دکمه شاتر دکمه ای دو وضعیتی است یعنی ابتدا تا نیمه فشرده می‌شود، (اصطلاحا به آن نیم شات می‌گویند) سپس تا انتها فشرده می شود و فرآیند ثبت عکس کامل می شود که معروف به شات کامل است.

 نیم شات راه حلی سریع به منظور آماده شدن دوربین و انجام تنظیمات لازم است.

چرخنده‌ها یا اسکرول‌ ها (Camera Scroll)

اسکرول یا چرخنده همان دکمه چرخشی روی دوربین می باشد , اینکه دوربین شما چند اسکرول داشته باشد بستگی به سطح فعالیتش دارد؛ بعضی از دوربین‌ها به یک اسکرول و برخی دیگر به دو اسکرول مجهز می باشند، هریک قابلیت و تنظیمات خاصی را دنبال می‌کند.

صفحه نمایش دوربین یا LCD

صفحه نمایش هم در اغلب دوربین ها یکی . در برخی مدل های خاص دوتا می باشد . در اغلب دوربین ها یک نمایشگر اصلی در پشت دوربین قرار گرفته است و در مدل های حرفه‌ای‌تر دو نمایشگر وجود دارد. صفحه نمایش اصلی درپشت دوربین و صفحه نمایش فرعی کوچک‌تر در بالای دوربین قرار دارد و فقط جهت دیدن تنظیمات دوربین می‌باشد.

شورت کی یا کلید های میانبر

کارکرد این کلید ها منحصر بفرد و هریک در راستای انجام فعالیتی خاص طراحی شده اند که توضیح ریز به ریز آن از حوصله این مقاله خارج است . همانطور که از اسم این کلیدها مشخص است ، مسیر میانبر را پیش روی شما قرار میدهند تا سرعت عکاس به نسبت بالاتر رود .

کفشک فلاش دوربین (hot shoe)

همانطور که در پاراگراف های ابتدایی توضیح دادیم ، بدنه اصلی محل نصب برخی اجزای جانبی از جمله فلاش می باشد . محل نصب فلاش بر روی دوربین hot shoe نام دارد

فلاش جهنده یا پاپ آپ فلاش

همه فلاش ها به صورت اجزای جانبی روی بدنه سوار نمی شوند. در برخی دوربین یک ماژول متحرک و مکانیکی وجود دارد که در مواقع لازم ، بیرون می آید و فرآیند نوردهی را تکمیل میکند .

انتخابگر تنظیمات دوربین یا سلکتور مود های عکاسی دوربین

با کمک این دکمه چرخشی می توانید سبک عکاسی خود را به دوربین اعلام کنید تا دوربین به صورت اتوماتیک بهترین تنظیمات پیش فرض را اعمال کند.

منبع: akasee.ir

بهترین لباس زمستانی به کدام جنس کاپشن و پلیور تعلق می گیرد ؟

یکی از بزرگترین چالش‌های والدین، صبر و شکیبایی آنان در پوشاندن لباس زمستانی به فرزندان‌شان برای فعالیت در فضای باز است. شاید برای برخی مادران، فرایند انتخاب پلیور‌ها و کاپشن‌ها، پوشاندن آن‌ها به صورت چند لایه و بستن تمام زیپ‌ها و دکمه‌ها ، به خودی خود یک ماجراجویی چند ساعته باشد.

به احتمال زیاد این داستان به جایی ختم می‌شود که کودک تبدیل به یک توپ متحرک شده که حتی به سختی می‌تواند دست‌هایش را تکان دهد !

آگاهی از چگونگی پوشیدن لباس‌ها به صورت چند لایه، که در مقاله اصول پوشیدن لباس های زمستانی به صورت چند لایه به صورت کامل در مورد آن توضیح داده شده، بسیار مهم است، اما حتی فراتر از آن، تشخیص این نکته است که بهترین لباس زمستانی چه نوع لباسی است و چگونه می‌تواند زمستان را در بیرون لباس‌هایتان متوقف کند.

بخشی از توصیه‌های زیر بر اساس علم مطالعه ویژگی‌های پارچه و برخی دیگر، بر اساس آزمون و خطا توسعه یافته‌اند :

1. از نخ – پنبه اجتناب کنید !

اگر چیزی وجود داشته باشد که از شما بخواهم برای لباس زمستانی از آن اجتناب کنید، آن نخ – پنبه است. نخ – پنبه پارچه‌ای فوق‌العاده و محبوب برای آب و هوای گرم است که وظیفه‌ی خنک نگه داشتن بدن را به بهترین شکل انجام می‌دهد.

در زمستان نخ – پنبه می‌تواند گرمای بدن شما را به بیرون هدایت کند. پس به جز مصارف خاص مانند لباس‌های زیر، نخ – پنبه را برای تابستان نگه‌دارید !

1. از پارچه های آب گریز استفاده کنید !

تصور وحشتناک لباس نخی خیس، مرا به یاد آوری شماره 2 وا می‌دارد. لایه‌هایی با جنس آب‌گریز بپوشید که از رطوبت در امان می‌مانند. الکتریسته و آب را به خاطر دارید؟ آب رسانای قوی انرژی و حرارت است. رطوبت به سرعت انرژی و حرارت را به بیرون منتقل می‌کند. و به سرعت شما را از احساس گرما تهی می‌کند. پس به دنبال لباس‌ها و به خصوص کاپشن‌هایی باشید که رطوبت را بیرون از خود نگه می‌دارند.

1. بهترین لباس زمستانی : پشم !

در بین لباس‌های زمستانی، پشم برای ماجراجویی در طبیعت، بهترین است ! آزمایشگاه‌های طبیعی ( گوسفندان ) با پیشرفته‌ترین و مناسب‌ترین الیاف برای سرمای زمستان پوشیده شده‌اند. پشم کمک می‌کند تا رطوبت از بدن دور شود و به شکل شگفت آوری شما را گرم نگه می‌دارد حتی اگر مرطوب شده‌باشد ( نه به خوبی زمانی که کاملا خشک است، اما هنوز هم خوب کار می‌کند ) !

اگر تصوری از پلیور پشمی خارش‌زایی که در لباسشویی آب می‌رود، دارید، این نکته را به یاد داشته باشید : پشم مرینوس آن خارش و واکنش آلرژیک را ایجاد نمی‌کند و در برابر آب رفتن نیز مقاوم است.

1. راه باد را ببندید !

کت و پلیور پشمی می‌تواند بستر گرمی و راحتی را برای شما فراهم کند. اما نه زمانی که باد به آن نفوذ کند و گرما را برباید و ببرد ! به همین دلیل، شما همیشه باید با یک لایه بیرونی، مثل یک کاپشن مقاوم و خوب، راه باد را مسدود کنید. پس علاوه بر لایه عایق، شما نیاز به لایه ای بیرونی برای محافظت از باد و باران دارید تا به عنوان حامی برای لایه حرارتی عمل کرده و به آن کمک کند تا کار خود را به خوبی انجام دهد.

1. تهویه را فراموش نکنید !

این مورد ممکن است با دیگر موارد گفته شده، کمی در تناقض باشد، اما یکی از بزرگ‌ترین مشکلات لباس‌های زمستانی این است که ممکن است زیادی گرمتان شود ! به این دلیل که گرمای زیاد موجب عرق کردن و تولید رطوبت و در نتیجه سرد شدن مجدد بدنتان می‌شود، از تهویه غافل نشوید.

برای دور ماندن از این مشکل، همان گونه که در مقاله اصول پوشیدن لباس زمستانی، بحث کردیم، باید از لباس‌هایی با قابلیت تنفس استفاده کنید که بخارات تولید شده توسط بدن را به بیرون منتقل می‌کنند، اما در این قسمت پیشنهاد ارزان قیمت‌تری داریم ! استفاده از لباس‌های زمستانی زیپ دار در لایه‌های مختلف، به شما این امکان را می‌دهد تا به محض احساس گرما و قبل از عرق کردن، اندکی زیپ‌ها را باز کنید!

توجه داشته باشید که به محض احساس گرما، لایه‌ها را کم نکنید، چرا که به سرعت گرمای بدن خود را از دست خواهید‌داد و به دست آوردن مجدد آن، زمان بَر و مشکل است.

منبع: banimode.com

جوآنا والوسک از دانشگاه ملبورن کانادا، روش‌های زیر به شما برای داشتن خواب منظم شبانه کمک می‌کند:

1- مدیتیشن

 گاهی اوقات افکار نگران‌کننده ما را در شب بیدار نگه داشته و باعث می‌شوند هورمون اضطراب کورتیزول در بدن‌مان افزایش یافته و نگرانی‌مان بیش از پیش افزایش یابد. بنابراین پیش از خواب مدیتیشن انجام داده و با تنفس‌های عمیق و آرام کردن ماهیچه‌های بدن، اضطراب را از خود دور کنید.

 2- زمان خواب

 خوابیدن در یک زمان خاص، به شما کمک می‌کند که سریع به خواب روید. بدن، خود را با ساعت خواب منظم‌تان تنظیم می‌کند و باعث می‌شود زود به خواب روید.

3- نوشیدنی‌ها و خوراکی‌های ممنوع

 نوشیدنی‌های کافئین‌دار  یا خوردن غذا، پیش از خواب، مغز را تحریک و فعال نگه می‌دارد. بنابراین برای داشتن خوابی راحت، از نوشیدن این نوع نوشیدنی‌ها و غذا خوردن پرهیز کنید.

4-استفاده از وسایل دیجیتالی ممنوع

 نور صفحه نمایش وسایل دیجیتالی، ترشح ملاتونین- هورمون خواب- را سرکوب کرده و باعث می‌شود به راحتی به خواب نرویم. بنابراین هرگز این ابزارها را به تختخواب خود نبرید.

 5- تاریک کردن محیط خواب

 محیط خواب را بهتر است تا جایی که می‌توانید تاریک کنید. استفاده از چراغ شب خواب هم گزینه خوبی است. بدین‌ترتیب ساعت بیولوژیکی بدن، بدن را برای رفتن به خوابی راحت آماده می‌کند.

 6- دوری از ساعت رومیزی

 دور گذاشتن ساعت رومیزی کمک می‌کند که موقع خواب به شمارش دقیقه‌ها مشغول نشوید. معمولا گذر دقایق موجب اضطراب و نگرانی می‌شوند.

بهترین روش برای داشتن خواب راحت!! 

تحقیقات دانشمندان نشان می‌دهد یک پیاده روی طولانی و حمام آب گرم بهترین روش برای داشتن خواب راحت است.

برای داشتن خواب راحت تا کنون توصیه‌های زیادی توسط محققان مطرح شده است، از مصرف دارو تا خودداری از خوردن قهوه و دیدن فیلم‌های هیجان انگیز همه از مواردی بودند که محققان معتقد بودند به داشتن خواب راحت کمک می‌کند. اما تعدادی از کارشناسان معتقدند این اقدامات به میزان کمی‌در افزایش حس خواب‌آلودگی ما موثر هستند.

در حالی که بسیاری معتقدند ورزش کردن و فعالیت بدنی قبل از خواب می‌تواند به ما در به خواب رفتن کمک کند، اما دانشمندان متوجه شدند این فرضیه درست نیست. هم‌چنین خوابیدن بعد از ورزش کردن آن طور که تصور می‌شد در ریکاوری یک فرد تاثیر ندارد.

اکنون دانشمندان متوجه شدند روش‌های راحت‌تری برای داشتن خواب خوب وجود دارد که نیاز به فعالیت بدنی شدید هم ندارد و با انجام دادن آن شما سریع‌تر به خواب خواهید رفت. دراز کشیدن در یک وان آب گرم در بعد از ظهر تاثیر زیادی در آرامش روحی شما و داشتن خواب راحت‌تر در هنگام شب دارد.

علاوه بر آن فعالیت‌های بدنی قبل از خواب باید آرامش بخش باشند و از انجام فعالیت‌های ورزشی سنگین باید اجتناب کرد. قدم زدن و دوچرخه سواری بهترین ورزش‌ها قبل از به خواب رفتن است.

ورزش ذهنی نیز در عمیق‌تر شدن خواب تاثیر زیادی دارد. البته منظور از ورزش ذهنی حل جدول یا معماهای ذهنی نیست، بلکه پیاده روی در محیط‌های جالب و متغیر، نگاه کردن به اطراف و لذت بردن از مناظر است.
ا

لبته رفتن به خرید، نگاه کردن به مناظر مختلف و هر کاری که بتواند توجه شما را به خود جلب کند در این میان موثر خواهد بود، برای مثال ملاقات و گفتگو با افراد جدید هم تقریبا همین نقش را دارد.
به هر حال محققان حمام آب گرم و قدم زدن را بهترین کارها قبل از خواب عنوان کردند.

منبع: yjc.ir

پاراگلایدینگ چیست؟

پاراگلایدینگ یا چتربال سواری یک ورزش تفریحی و رقابتی مخاطره آمیز است.

در هنگام پرواز، خلبان پروازی با ویژگی‌هایی مثل سبک وزنی و پرواز آزاد را به طور همزمان با یک چتربال که در واقع نوعی بادپر است تجربه می‌کند.‌

می‌توان گفت پاراگلایدر یک وسیله نوظهور پروازی است که به سرعت در جهان در حال توسعه است.

این وسیله ساده‌ترین و آخرین دستاورد بشر برای پرواز شخصی است. پاراگلایدر هیچ گونه موتوری ندارد و نشست و برخاست آن توسط پای خلبان انجام می‌گیرد.

این وسیله  وزن کم و حجم کوچکی دارد و به راحتی قابل حمل است، سازه بال از نوعی پارچه خاص نایلونی و توسط بند‌هایی بسیار محکم از جنس کولار ترکیب یافته اند که توسط یک قفل فولادی بنام کارابین به هارنس که همان صندلی و در بر گیرنده خلبان است متصل می‌شود.

این وسیله نسبت به دیگر وسایل پروازی بسیار ارزانتر است و طول دوره آموزش کوتاه و مفرحی دارد.

پاراگلایدر هیچ گونه اسکلت داخلی ندارد و تنها اجزای شکل دهنده آن بند‌ها و پارچه بال است که مانند یک تشک بادی هنگامی که در معرض جریان هوا قرار می‌گیرد از طریق سلول‌هایی که برای ورود هوا تعبیه شده اند متورم می‌شود و بال آماده پرواز می‌شود.

برای پرواز با پاراگلایدر خلبان به آرامی از سطح شیب دار کوه به سمت پایین می‌دود و با حالتی به شکل سر خوردن در آسمان از کوه جدا می‌شود و خلبان برای شروع پرواز احتیاجی به انجام سقوط آزاد و یا پرش از صخره ندارد. نشست و برخاست با پاراگلایدر به نرمی و آرامی برابر با توان بدنی خلبان برای دویدن است و  هنگام پرواز به هیچ وجه حالت ترس از افتادن به انسان دست نخواهد داد و اصلاً قابل مقایسه با بالا رفتن از کوه و یا وحشت نگاه کردن از بالای یک ساختمان بلند نیست.

چگونگی ورزش پاراگلایدینگ

به طور معمول برای اینکه بتوان در یک محل بوسیله پاراگلایدر پرواز کرد، لازمه آن یک سایت چند صد متری برای شروع پرواز است که برای انتخاب آن فاکتور‌های امنیتی و کاربردی بسیاری را باید لحاظ کرد که باعث محدودیت برای انتخاب ارتفاع مورد نظر می‌شود و ممکن است در یک منطقه وسیع کوهستانی سایت مناسب پرواز یافت نشود و گاهی خلبانان پاراگلایدر مجبورند صد‌ها کیلومتر از محل زندگی خود برای استفاده از یک سایت مناسب مسافت طی کنند.

بیشتر بخوانید: ورزش پاراگلایدر

محل سایت باید رو به باد و دارای جاده دسترسی به قله باشد، همچنین در صورتی که محل فرود دره‌ای باشد و یا در مجاورت عارضه‌ای مانند کوه و یا تپه قرار داشته باشد، باد را از مسیر خود منحرف و یا آشفته می‌سازد و پرواز را در این شرایط ناممکن و یا بسیار خطرناک می‌سازد.

شکل دیواره و وجود یک فضای باز برای فرود و فضایی مسطح در روی قله با شیب ملایم برای گستردن وسیله پروازی از دیگر ملاک‌های یک سایت خوب است.

ایران به لحاظ اقلیمی با توجه به وجود باد‌های مناسب منطقه ای، عوارض طبیعی و دشت‌های باز در مجاورت کوه ها، بستری بسیار مناسب برای ورزش‌های هوایی محسوب می‌شود. با وجود اینکه یافتن ارتفاعی مناسب برای انجام این ورزش آسان نیست.

خلبانی پاراگلایدر

پاراگلایدر ساده‌ترین نوع پرواز برای بشر است. یک پاراگلایدر بال پرنده‌ای است بدون موتور که با دویدن آماده پرواز می‌شود. آموزش، بلند شدن، فرود آمدن وهمچنین حمل نقل این وسیله. بسیار ساده است.

پاراگلایدر از نوع خاصی نایلون ساخته شده که به وسیله‌ی آویز‌هایی از جنس کولار به صندلی خلبان متصل می‌شود.

خلبان نیز به وسیله کمربند‌های ایمنی به صندلی بسته می‌شود و به راحتی درون آن به صورت نشسته پرواز می‌کند.

در حقیقت شما با پاراگلایدر همانند یک پرنده پرواز خواهید کرد و با آن می‌توانید ساعت‌ها در هوا سر بخورید و اوج بگیرید و حتی می‌توانید با آن سفر کنید.

امنیت در پرواز

پرواز با پاراگلایدر بسیار زیبا و لذت بخش است و یک رقابت شخصی همیشگی است پرواز با آن تلفیقی از حرکات بدن و کنترل مغز است که در یک بازی فوق العاده با هم مخلوط می‌شوند.

یک گروه از پرندگان مشتاق و بی تجربه می‌توانند عامل بالقوه یک حادثه باشند.

باید توجه داشته باشید متخصصان مورد اطمینان را انتخاب کنید.

دوره‌هایی را که نیاز دارید حتماً بگذرانید قبل از آنکه خودتان دست به ماجراجویی بزنید.

میزان سختی یادگیری فن پرواز با پاراگلایدر

یادگیری پرواز مطمئنا به سادگی یادگیری رانندگی است. آنچه دارای اهمیت بسیاری است این است که مطالب تئوری لازم را در خصوص هواشناسی، آیرودینامیک و تئوری پرواز باید فراگرفت و به دقت اجرا نمود.

شاید گاهی تخطی کردن از قوانین رانندگی مارا با خطر جدی مواجه نسازد، اما رعایت نکردن و بی توجهی به اصول و قوانین پرواز می‌تواند خطر آفرین باشد.

یک خلبان پاراگلایدر باید بتواند خود را ملزم به رعایت کامل مقررات نماید و شاید این سخت‌ترین بخش یادگیری پرواز باشد!

خطرات پاراگلایدر چیست؟ آیا این ورزش ایمنی کافی دارد؟

مطمئن‌ترین و امن‌ترین روش در هر ورزشی این است که آنرا از طریق تلویزیون تماشا کنید!

شما مطمئنا در میان دوستانتان و حتی در میان بازیکنان حرفه‌ای رشته‌های ورزشی گوناگون دیده اید که ایشان در اثر ورزش صدمه دیده و روانه بیمارستان شده اند.

حتی ممکن است این امر برای خود شما هم پیش آمده باشد.

آنچه مسلم است این است که اغلب این حوادث در اثر بی احتیاطی و یا خطا‌ها بوجود می‌آید. در خصوص پاراگلایدر باید گفت؛ این ورزش خطرناکتر از ورزشهائی همچون کوهنوردی، غارنوردی، اسکی و موتورسواری نیست.

چه بسا که دارای خطرات کمتری هم باشد. اما به این نکته باید توجه نمود که عدم رعایت قوانین و مقرارت در ورزش‌های هوائی دارای اهمیت حیاتی است.

استفاده از وسایل مطمئن و مناسب، بازرسی دوره‌ای وسایل، آگاهی کافی از هواشناسی و پرهیز از پرواز در هوای نامناسب، داشتن پشتیبانی زمینی، پرهیز از اقدام به پرواز به صورت انفرادی و شرکت در برنامه‌های تیمی و گروهی و رعایت دیگر مسائل و مقرارت پروازی، پاراگلایدر را به وسیله‌ای بسیار لذت بخش و ایمن برای پرواز تبدیل می‌سازد.

منبع: yjc.ir