صندوقچه ای از اطلاعات

سرطان تیروئید در سلول های تیروئید رخ می دهد (غده ای به شکل پروانه ای که در پایه گردن شما قرار دارد) تیروئید شما هورمون هایی را تنظیم می کند که ضربان قلب ، فشار خون ، دمای بدن و وزن شما را تنظیم می کند.

سرطان تیروئید در ابتدا ممکن است علائمی ایجاد نکند. اما با رشد ، می تواند باعث درد و تورم در گردن شما شود.

چندین نوع سرطان تیروئید وجود دارد. بعضی از آنها بسیار آرام رشد می کنند و برخی دیگر بسیار سریع هستند. بیشتر موارد سرطان تیروئید قابل درمان است.

علائم سرطان تیروئید :

سرطان تیروئید به طور معمول هیچ نشانه یا علائمی در ابتدای بیماری ایجاد نمی کند. با بزرگ شدن سرطان تیروئید ، ممکن است:

• توده (گره) که از روی گردن شما احساس می شود.

• تغییر در صدای شما

• بلع مشکل

• درد در گردن و گلو

• گره های لنفاوی متورم در گردن شما

علل سرطان تیروئید :

هنوز مشخص نیست که چه عواملی باعث بروز سرطان تیروئید می شود.

سرطان تیروئید هنگامی رخ می دهد که سلول های تیروئید شما دچار تغییرات ژنتیکی (جهش) شوند. جهش ها باعث می شوند سلول ها به سرعت رشد و تکثیر یابند. سلولها نیز مانند سلولهای طبیعی توانایی مردن را از دست می دهند. سلول های غیر طبیعی تیروئید تجمع یافته توموری را تشکیل می دهند. سلولهای غیر طبیعی می توانند به بافت مجاور حمله کنند و می توانند در سایر نقاط بدن گسترش یابند.

انواع سرطان تیروئید :

براساس انواع سلولهای موجود در تومور ، سرطان تیروئید به انواع مختلفی تقسیم می شود. نوع سرطان تیروئید شما زمانی مشخص می شود که نمونه ای از سرطان شما تحت میکروسکوپ بررسی شود. نوع سرطان تیروئید در تعیین درمان و پیش آگهی شما در نظر گرفته می شود.

انواع سرطان تیروئید شامل موارد زیر است:

• سرطان پاپیلری تیروئید: شایع ترین شکل سرطان تیروئید ، سرطان پاپیلری تیروئید از سلولهای فولیکولی ناشی می شود که هورمونهای تیروئید را تولید و ذخیره می کنند. سرطان پاپیلری تیروئید در هر سنی ممکن است رخ دهد ، اما بیشتر اوقات در افراد بین 30 تا 50 سال دیده می شود.

• سرطان فولیکولار تیروئید: سرطان فولیکولار تیروئید نیز از سلولهای فولیکولی تیروئید ناشی می شود. این بیماری معمولاً در افراد بالای 50 سال دیده می شود. سرطان سلولی هورتل یک نوع نادر و بالقوه تهاجمی تر از سرطان فولیکول تیروئید است.

• سرطان آنپلاستیک تیروئید: سرطان آنپلاستیک تیروئید نوعی نادر از سرطان تیروئید است که در سلولهای فولیکولی شروع می شود. به سرعت رشد می کند و درمان آن بسیار دشوار است. سرطان آنپلاستیک تیروئید به طور معمول در بزرگسالان 60 ساله و بالاتر مشاهده می شود.

• سرطان تیروئید مدولاری: سرطان مدولاری تیروئید در سلولهای تیروئید به نام سلولهای C آغاز می شود که هورمون کلسی تونین را تولید می کنند. افزایش سطح کلسی تونین در خون می تواند نشان دهنده سرطان مدولاری تیروئید در مرحله خیلی زود باشد. برخی از سندرمهای ژنتیکی خطر ابتلا به سرطان تیروئید مدولاری را افزایش می دهد ، اگرچه این پیوند ژنتیکی غیر معمول است.

• انواع دیگر نادر: سایر انواع بسیار نادر سرطان که در تیروئید شروع می شود شامل لنفوم تیروئید است که در سلولهای سیستم ایمنی تیروئید و سارکوم تیروئید شروع می شود که در سلولهای بافت همبند تیروئید شروع می شود.

عوامل خطر ابتلا به سرطان تیروئید:

عواملی که ممکن است خطر ابتلا به سرطان تیروئید را افزایش دهد عبارتند از:

جنس زن: سرطان تیروئید در زنان بیشتر از مردان رخ می دهد.

قرار گرفتن در معرض پرتونگاری زیاد: درمان های پرتودرمانی سر و گردن خطر ابتلا به سرطان تیروئید را افزایش می دهد.

برخی از سندرمهای ژنتیکی ارثی: سندرم های ژنتیکی که خطر ابتلا به سرطان تیروئید را افزایش می دهد شامل سرطان مدولاری تیروئید خانوادگی ، نئوپلازی متعدد غدد درون ریز ، سندرم کوودن و پولیپوزوم آدنوماتوز خانوادگی است.

پیشگیری از سرطان تیروئید :

پزشکان مطمئن نیستند که چه عواملی باعث سرطان تیروئید می شود ، بنابراین هیچ راهی برای جلوگیری از سرطان تیروئید در افرادی که میانگین خطر ابتلا به این بیماری را دارند ، وجود ندارد.

پیشگیری از افراد با ریسک بالا :

بزرگسالان و کودکانی که دارای جهش ژنی ارثی هستند و خطر ابتلا به سرطان مدولاری تیروئید را افزایش می دهد ، ممکن است عمل جراحی تیروئید را برای جلوگیری از سرطان (تیروئیدکتومی پیشگیرانه) در نظر بگیرند. در مورد گزینه های خود با مشاور ژنتیکی صحبت کنید که می تواند خطر ابتلا به سرطان تیروئید و گزینه های درمانی شما را توضیح دهد.

پیشگیری از افراد نزدیک نیروگاههای هسته ای :

دارویی که اثرات اشعه در تیروئید را مسدود کند ، گاهی برای افرادی که در نزدیکی نیروگاههای هسته ای زندگی می کنند ، تهیه می شود.

تشخیص سرطان تیروئید :

آزمایشات و روشهای مورد استفاده برای تشخیص سرطان تیروئید عبارتند از:

معاینه بدنی: پزشک معالج گردن شما را معاینه می کند تا تغییرات جسمی در تیروئید مانند گره های تیروئید احساس کند. او همچنین ممکن است در مورد عوامل خطر شما ، مانند قرار گرفتن در معرض اشعه در گذشته و سابقه خانوادگی تومورهای تیروئید ، سؤال کند.

آزمایش خون : آزمایش خون به تعیین عملکرد غده تیروئید به طور عادی کمک می کند.

تصویربرداری با سونوگرافی: سونوگرافی از امواج صوتی با فرکانس بالا برای ایجاد تصاویری از ساختارهای بدن استفاده می کند. برای ایجاد تصویری از تیروئید ، مبدل سونوگرافی روی گردن شما قرار می گیرد. ظاهر تیروئید شما در سونوگرافی به پزشک شما کمک می کند تا تعیین کند که آیا گره تیروئید غیر سرطانی است (خوش خیم) یا اینکه آیا خطر ابتلا به سرطان وجود دارد یا خیر.

برداشتن نمونه ای از بافت تیروئید: در طی بیوپسی آسپیراسیون سوزن ریز ، پزشک شما یک سوزن بلند و نازک را از طریق پوست و داخل گره تیروئید وارد می کند. سونوگرافی به طور معمول برای هدایت دقیق سوزن به گره استفاده می شود. پزشک شما از سوزن برای برداشت نمونه های بافت مشکوک تیروئید استفاده می کند. این نمونه در آزمایشگاه مورد بررسی قرار می گیرد تا سلول های سرطانی را جستجو کند.

سایر تست های تصویربرداری: ممکن است یک یا چند آزمایش تصویربرداری انجام دهید تا به پزشکتان کمک کنید تا تشخیص دهد سرطان شما در تیروئید گسترش یافته است یا خیر. آزمایشات تصویربرداری ممکن است شامل تست های سی تی اسکن، MRI و تصویربرداری هسته ای باشد که از یک شکل رادیواکتیو ید استفاده می کنند.

آزمایش ژنتیک: برخی از افراد مبتلا به سرطان مدولاری تیروئید ممکن است دچار تغییرات ژنتیکی شوند که با سایر سرطانهای غدد درون ریز همراه باشد. با توجه به سابقه خانوادگی شما ممکن است پزشک به شما آزمایش ژنتیکی را برای جستجوی ژن هایی که خطر ابتلا به سرطان را افزایش می دهد ، توصیه کند.

درمان سرطان تیروئید:

گزینه های درمانی سرطان تیروئید به نوع و مرحله سرطان تیروئید، سلامتی کلی و ترجیحات شما بستگی دارد.

بیشتر سرطانهای تیروئید قابل درمان هستند.

ممکن است بلافاصله نیاز به درمان نباشد:

سرطانهای تیروئید بسیار ریز که خطر کم انتشار آن در بدن وجود دارد ممکن است فوراً نیازی به درمان نداشته باشند. درعوض ، ممکن است با نظارت مکرر بر سرطان را در نظر بگیرید. پزشک شما ممکن است یک یا دو بار در سال آزمایش خون و معاینه سونوگرافی از گردن شما را توصیه کند.

در برخی افراد ، سرطان ممکن است هرگز رشد نکند و هرگز نیازی به درمان نداشته باشد. در برخی دیگر ، سرانجام ممکن است رشد تشخیص داده شود و درمان شروع شود.

عمل جراحی :

بیشتر افراد مبتلا به سرطان تیروئید برای از بین بردن تیروئید تحت عمل جراحی قرار می گیرند. کدام عمل ممکن است پزشک توصیه کند به نوع سرطان تیروئید ، اندازه سرطان بستگی دارد ، آیا این سرطان در ورید تیروئید گسترش یافته است و نتایج حاصل از معاینه سونوگرافی کل غده تیروئید.

هورمون درمانی تیروئید :

پس از تیروئیدکتومی ، شما ممکن است هورمون تیروئید داروی لووتیروکسین (لوووسیل ، سینتیروئید و دیگران) را برای زندگی مصرف کنید.

این دارو دو فایده دارد: این هورمون از دست رفته تیروئید را که به طور معمول تولید می کند تأمین می کند ، و تولید هورمون تحریک کننده تیروئید (TSH) از غده هیپوفیز شما را سرکوب می کند. سطح بالای TSH می تواند سلولهای سرطانی باقیمانده را برای رشد تحریک کند.

ید رادیواکتیو :

درمان ید رادیواکتیو از دوزهای زیادی از فرم ید که رادیواکتیو است استفاده می کند.

درمان ید رادیواکتیو اغلب پس از تیروئیدکتومی برای از بین بردن بافت سالم تیروئید و همچنین نواحی میکروسکوپی سرطان تیروئید که در حین عمل جراحی از بین نرفت ، استفاده می شود. درمان ید رادیواکتیو همچنین ممکن است برای درمان سرطان تیروئید که بعد از درمان عود می کند یا در مناطق دیگر بدن گسترش می یابد ، مورد استفاده قرار گیرد.

منبع:https://www.beytoote.com/

به‌هم‌ریختگی همیشگی خانه از دغدغه زنان بچه‌دار است. اسباب‌بازی‌هایی که وسط اتاق ریخته، لباس‌هایی که روی تخت و دسته مبل افتاده، دفتر و کتاب‌هایی که جای مشخصی ندارد، همه و همه باعث نامرتبی و شلختگی خانه می‌شود و مثل دلر می‌رود روی مختان! اما شما در برابرشختگی و نامنظمی کودکتان چه واکنشی نشان می‌دهید؟

بی نظمی،کودکان،شلختگی،والدین،اعضای خانواده،ریخت و پاش،تنبلی،زور و اجبار،پردازش دیداری،ادراک مغزی،استقلالف خودمختاری،آزادی،محیط عمومی،اختلالات،بیش فعالی،اختلال کم تمرکزی،روانشناس،روانپزشک

بی‌نظمی کودکان یکی از مواردی است که همواره موجب نگرانی و ناراحتی والدین می‌شود. بسیاری از والدین در چنین مواقعی با انبوهی از سؤالات مواجهه می‌شوند و گاهی بهترین راه‌حل را تذکرات مکرر و تهدید می‌دانند. آنها دقیقاً نمی‌دانند فرزندشان شلختگی را از چه کسی به ارث برده است و با کودک شلخته خود چگونه برخورد کنند؛ به همین منظور ما با کمک دکتر ناهید محمدی روانشناس کودک به بررسی سؤالاتی در خصوص بی‌نظمی کودکان پرداخته‌ایم.

دلیل اصلی شلختگی و بی‌نظمی کودکان چست؟

دلایل متفاوتی در مورد شلختگی کودکان وجود دارد. یکی از دلایل، عدم الگوی مناسب برای کودکان است. معمولاً شاهدیم که یکی از اعضای خانواده به‌صورت افراطی به نظم و انضباط اهمیت می‌دهد و والد دیگر این‌گونه نیست و ازآنجایی‌که بچه‌ها دنبال پیروی از الگوی راحت‌تر هستند،ترجیح می‌دهند از والد نامنظم خود الگوبرداری کنند.

یکی دیگر از دلایل شلختگی کودکان این است که معمولاً مادران تحمل ریخت‌وپاش خانه را ندارند و وقتی می‌بینند که بچه‌ها وسایلشان را جمع نمی‌کنند، خودشان مشغول جمع‌کردن می‌شوند؛ بنابراین در چنین موردی طبیعی است که کودکان ترجیح می‌دهند وظایفشان را به دوش دیگران بیندازند.

ازجمله دلایل دیگری که بچه‌ها بی‌نظم هستند و تمایلی به جمع‌کردن وسایلشان ندارند این است که معمولاً والد (مادر) در مرتب بودن کودک سخت‌گیری می‌کند؛ یعنی مادر یک استانداردهایی دارد که در توان بچه‌ نیست و این باعث می‌شود تا مدام کودک را مورد سرزنش قرار دهد؛ بنابراین کودک با خود می‌گوید: من چه وسایلم را جمع کنم و چه جمع نکنم فرقی نمی‌کند، پس بزار راه تنبلی را پیش بگیرم!

چهارمین دلیل شلختگی کودکان، تحمیل نظم و انضباط در سنین قبل از سه‌سالگی است زیرا کودک هنوز به رشد شناختی و توانایی کافی نرسیده است. بنابراین از سه‌سالگی به بعد شما می‌توانید بدون زور و اجبار از کودکتان انتظار نظم و انضباط را داشته باشید.

همچنین خیلی وقت‌ها سازمان‌دهی ضعیف والدین می‌تواند کودک را شلخته بار بیاورد. برخی والدین مدام به کودکشان می‌گویند مرتب باش! اما نمی‌گویند که چگونه باید این نظم ایجاد شود؛ به عبارتی در خیلی موارد کودکان دقیق نمی‌دانند که لباس‌هایشان را باید کجا آویزان کنند یا اسباب‌بازی‌هایشان را کجا بگذارند.

درنهایت باید توجه داشته باشید که نقش والدین به‌عنوان الگو بودن، همراه بودن و تقویت کردن نظم و انضباط بسیار مورد اهمیت است.

چرا برخی از والدین و فرزندان بر سر نظم و انضباط با یکدیگر اختلاف‌نظر دارند؟

آدم‌ها سبک‌های پردازش حسی مختلفی دارند؛ مثلاً برخی افراد آستانه پردازش دیداری،شنیداری و لامسه پایینی دارند و در مقابل عده‌ای آستانه پردازش دیداری بالایی دارند و این باعث می‌شود تا آشفتگی‌های بصری محیطی اذیتشان نکند. این دسته افراد هرچقدر هم که محیط اطرافشان شلوغ باشد، ادراک مغزشان این شلوغی را درک نمی‌کند؛ بنابراین ‌بخشی از اختلافاتی که بین والدین و فرزندان بر سر شلختگی ایجاد می‌شود، می‌تواند ناشی از تفاوت آستانه پردازش دیداری باشد؛ مثلاً والد آستانه ادراک دیداری‌اش پایین است و فرزند آستانه ادراک دیداری بالایی دارد و بنابراین این تفاوت فردی باعث می‌شود تا والد مدام بگوید شلخته‌ای و فرزند بگوید کجام شلخته است!

گاهی آستانه پردازش دیداری والدین با یکدیگر متفاوت است و این باعث می‌شود تا خود والدین هم در زمینه نظم و انضباط کودک دچار مشکل شوند؛ بنابراین در این زمینه کودک ترجیح می‌دهد از الگوی راحت‌تر و والدی که آستانه دیداری پایینی دارد، پیروی کند.

روش‌های نادرست برخورد با کودکان بی‌نظم چیست؟

یکی از برخوردهای نادرست با کودکان نامنظم، برچسب شلختگی بر روی آنها است. وقتی شما چندین بار به کودکتان برچسب شلختگی می‌زنید و هر بار که او تلاش می‌کند به او خرده می‌گیرید، آرام‌آرام این برچسب به خورد او می‌رود و واقعاً فکر می‌کند شلخته است. یکی دیگر از روش‌های آسیب‌زننده، حمایت بیش‌ازاندازه و بر عهده گرفتن مسئولیت‌های کودک است.

شلختگی در چه اموری را نباید به کودک تذکر داد و کجاها باید جلوی بی‌نظمی‌ها گرفته شود؟

در ابتدا مطمئن شوید آن کاری که کودک انجام می‌دهد، واقعاً بی‌نظمی است و ناشی از معیار سخت‌گیرانه و رفتار وسواسی شما نیست. بعدازاینکه مطمئن شدید آن کار بی‌نظمی قلمداد می‌شود، باید به سن کودک توجه کنید؛ زیرا استقلال و خودمختاری کودکان در سنین 2 تا 4 سالگی در حال رشد است؛ بنابراین دست‌کاری‌های محیطشان افزایش 

نقش والدین به‌عنوان الگو بودن، همراه بودن و تقویت کردن نظم و انضباط بسیار مورد اهمیت است.پیدا می‌کند و دوست دارند خیلی از کارها را خودشان انجام دهند؛ حال اگر والدین در این سنین نظم را به کودکان تأکید کنند، عملاً یکی از مراحل اصلی رشد (استقلال) را از آنها سلب کرده‌اند. از طرف دیگر برای هر کودکی در خانه حریم قائل شوید؛ یعنی اتاق‌خواب یا قسمتی از خانه را به او اختصاص دهید و او را در محدوده زمانی آزاد بگذارید تا ریخت‌وپاش کند اما در مقابل برای او قانون بگذارید؛ مثلاً به او بگوید: که این اتاق خودت است و تو در آن آزادی اما ما یک قانونی داریم که هر شب رأس ساعت 8 شب باید کل اتاق‌هامون تمیز شده باشد؛ بنابراین والدین در موارد زیر نباید بی‌نظمی را به کودک تذکر دهند:

-زمانی که کودک در حریم شخصی خود مثل اتاق‌خواب قرار دارد

-هنگامی‌که رعایت نظم باعث اختلال در رشد طبیعی خودمختاری و استقلال بچه می‌شود مثل کودک دوساله‌ای که دوست دارد خودش غذا بخورد

در غیر از موارد گفته‌شده، مثل زمانی که کودک در محیط عمومی مانند پذیرایی وسایلش را ریخت‌وپاش می‌کند و یا در سنین بالای 4 سالگی که تأکید نظم خللی در رشد کودک نمی‌زند، باید جلوی بی‌نظمی‌ها گرفته شود.

دلیل شلختگی و پراکندگی ذهنی برخی کودکان چیست و چگونه می‌توان ذهن کودکان را به نظم رساند؟

برخی کودکان نه‌تنها در رفتار بلکه در گفتار هم بی‌نظم هستند مثلاً ثباتی در انتخاب‌هایشان ندارند یا هنگام صحبت کردن از این شاخه به آن شاخه می‌پرند؛ در این گروه موارد ممکن است پای یکسری از اختلالات مثل بیش فعالی، تأخیر رشدی و اختلال کم تمرکزی در میان باشد. بنابراین زمانی که والدین متوجه می‌شوند که بی‌انظباطی کودکشان تنها معطوف به جمع‌آوری وسایل نیست بلکه آنها در رنگ‌آمیزی، ارتباط با دیگران، رعایت بهداشت و... هم شلخته و نامنظم هستند، لازم است تا کودک ازلحاظ وجود یا عدم وجود اختلالاتی از این حیث توسط روانشناس یا روان‌پزشک کودک موردبررسی قرار گیرد.

پراکندگی ذهنی چه تأثیرات منفی می‌تواند داشته باشد؟

پراکندگی ذهنی مسئله‌ای است که می‌تواند در شخصیت افراد تأثیر به سزایی داشته باشد. اگر کودکان از همان ابتدا نظم را در کلیه امور زندگی‌شان یاد نگیرند و ندانند که چه حرفی را کجا و چگونه باید بزنند، در آینده به بزرگ‌سالانی تبدیل خواهند شد که خویشتن‌داری و خود انضباطی کافی ندارند؛ بنابراین افراط‌وتفریط در آزاد گذاشتن کودکان می‌تواند در آینده باعث شود تا هیچ‌یک از امور زندگی ازجمله به اتمام رساندن کارها، حاضر شدن سر قرار، حضور در محل کار و ... برای فرد اهمیت نداشته باشد. درنهایت یکی از وظایف والدین تعیین حدود «واقع‌بینانه» است؛ چنانچه رشد کودک تحت تأثیر قرار نگیرد ولی شخصیت اش به گونه شود که بداند چه چیزی کجا جایز است.

منبع:https://article.tebyan.net/

جویدن ناخن معمولا از دوران کودکی شروع می شود و در دوران نوجوانی به طور قابل ملاحظه ای افزایش می یابد و با بالا رفتن سن کاهش می یابد، گرچه ممکن است این عادت تا بزرگسالی هم ادامه یابد. آمارها نشان داده است که ناخن جویدن در نوجوانان با افزایش قابل توجه رفتارهای بدون تمرکز و بروز مشکلاتی در مراحل گذر در زندگی فردی و احساس بی ثباتی مرتبط است.

چگونه ناخن جویدن کودکان را ترک دهیم؟

براساس راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، عنوان شده است که جویدن ناخن در مجموعه اختلالات وسواسی-اجباری دسته بندی شده و با آن مرتبط است.

بر طبق طبقه بندی بین المللی بیماری ها می توان گفت که جویدن ناخن که همراه با “دیگر اختلالات رفتاری و احساسی بوده و شروع آن معمولا در دوران کودکی و نوجوانی اتفاق می افتد، طبقه بندی می شود”، مانند مکیدن انگشت شست، و انگشت در بینی کردن.

چرا کودکان ناخن می جوند؟

جویدن ناخن یک عادت نامناسب است و علت دقیق آن قابل بحث است. یکی از دلایل ناخن جویدن می تواند ریشه در فاکتورهای فامیلی داشته باشد، هرچند این علت که آیا فاکتورهای خانوادگی مربوط به تقلید رفتار ناخن جویدن در سایراعضای خانواده و یا ریشه های ژنتیکی، تاثیر دارد یا خیر، هنوز ناشناخته است.

عوامل روان شناختی اصلی که با این رفتار مرتبط هستند شامل، استرس، نگرانی، اضطراب و خلق و خوی غیر متمرکز است. در واقع می توان گفت عادت ناخن جویدن در کودکان مکانیزمی است برای مقابله با شرایط استرس زا و از طرف دیگرهم عدم فعالیت مناسب (فعالیت کم، خستگی) ، گرسنگی و یا پایین بودن اعتماد به نفس ممکن است باعث ناخن جویدن در کودکان شود.

تصور می شود که ناخن جویدن در کودکان یک رفتار خودکار و غیرعادی است.

محققان معتقدند که در برخی کودکان عادت ناخن جویدن با اختلالات روانپزشکی همراه است و حداقل یک اختلال مرتبط با روانپزشکی در بیش از دو سوم کودکانی که به کلینیک روانپزشکی مراجعه می کنند وجود دارد. جالب این که بیشتر از نیمی از والدین این کودکان، حداقل یک بیماری روانپزشکی داشتند، به ویژه اختلال افسردگی حاد.

بیماری های روانی که اغلب در رابطه با ناخن جویدن کودکان و نوجوانانی که به درمانگاه بهداشت و ارجاع داده می شوند، شامل:

اختلال کمبود توجه، بیش فعالی، اختلال اضطراب جدایی، اختلال تومور، اختلال وسواس فکری، عقب ماندگی ذهنی، اختلال افسردگی حاد، اختلال اضطراب عمومی و اختلال هراس گزارش شده است.

بیش از یک چهارم کودکان و نوجوانان به یکی از این اختلالات دچار بودند. در نهایت، رفتارهای کلیشه ای مانند لرزیدن لب، کوبیدن سر، برداشتن پوست و کشیدن مو در بیش از 60? کودکان مبتلا به ناخن جویدن هم مشاهده شده است.

عوارض ناخن خوردن

در اغلب موارد، عوارض ناخن جویدن بیشتر به صورت نامناسب شدن شکل ظاهری انگشتان بوده و منحصرا در حوزه زیبایی جای می گیرد. با این حال، در برخی موارد شدت ناخن جویدن، بر کیفیت زندگی بیمار تاثیر می گذارد.

به طور اجتماعی ناخن جویدن عادت ناخوشایندی است که می تواند باعث تحقیر، سرکوب های احساسی و آسیب های اجتماعی شود. علاوه بر اثرات روحی روانی و سلامتی، ناخن جویدن به طور کلی از نظر دیگران نوعی رفتار ناخوشایند در نظر گرفته می شود.

از طرفی برخی افراد، به جویدن ناخن کفایت نکرده و ناخن را قورت می دهند و می خورند. این کار می تواند پیامد های بسیار بدی برای فرد داشته باشد. در واقع، ناخن خوردن می تواند باعث کوتاه شدن پایه ناخن و یا حتی درد های شدید معده و یا خونریزی معده شود. علاوه بر این، ناخن خوردن می تواند منجر به پارونیشیا، عفونت های باکتریایی ثانویه و ویروس هرپس سیمپلکس از ضایعات تبخال دهانی شود.

سایر اثرات فیزیکی ناخن خوردن مربوط به دهان و دستگاه گوارش است. بثورات پوستی، ناراحتی سیستم گوارش، مشکلات دندان و ترک های کوچک در ناخن ها از عوارض این عادت نامناسب است.

همچنین ناخن جویدن ممکن است باعث آبسه شده و به لثه آسیب برساند. یکی دیگر از عوارض ناخن جویدن این است که ممکن است عفونت ها و باکتری ها را از راه ناخن به دهان و در نتیجه بدن منتقل کند.

ناخن خوردن، همچنین می تواند به اختلالات تمپورومندیبولار منجر شود. این عادت نادرست می تواند خطر ابتلا به عفونت پوسیدگی گوارشی را هم در دستگاه گوارش افزایش دهد .این اختلال بیشتر در کودکان مشاهده می شود.

راهکارهایی برای درمان ناخن جویدن کودک

به طور کلی، ناخن جویدن یک وضعیت حاد و نگران کننده نیست و این عادت اغلب به مرور زمان از بین رفته و خود به خود حل می شود ؛ بنابراین ممکن است در موارد خفیف، درمان خاصی لازم نباشد زیرا در موارد خفیف، ناخن جویدن منجر به عواقب جسمی یا اجتماعی مهمی نمی شود.

با این وجود، ناخن جویدن در صورتی که با سایر اختلالات همراه باشد، نیاز به مراقبت های ویژه دارد. برای درمان این عادت ، ابتدا سابقه پزشکی کودک (از جمله جنبه های روان شناختی) و معاینه کامل پزشکی صورت می گیرد.

اضطراب منتشره

هدف ازروش های درمانی، مدیریت مواردی برای از بین بردن استرس کودک و ارائه پشتیبانی، انگیزه و کمک به نگرانی های کودک است. کلید موفقیت این است که کودک یا نوجوان انگیزه لازم برای ترک این عادت را داشته باشد.

در درمان غیر دارویی معمولا مداخلات رفتاری دروسوسه ناخن جویدن در نظر گرفته می شود.با این حال، تغییر عادت، زیربنای درمان رفتاری بوده و اجزای اصلی تغییر عادت عبارتند از آموزش، آگاهی، آرام سازی، پاسخ رقابتی و جایگزینی.

چگونه ناخن جویدن کودکان را ترک دهیم؟

روش های معمول دیگر هم شامل اعمال ماده بد طعم بر روی ناخن، مجازات و یا یادآوری کودکان برای متوقف کردن ناخن جویدن است که ممکن است موثر باشد ؛ اما این روش احتمال دارد که اضطراب را افزایش دهد.

مشغول کردن کودک و یا ترغیب آن ها به انجام کارهای دستی مانند نواختن موسیقی، تمرین و فعالیت های ورزشی یا استفاده از توپ های کوچک مخصوص می تواند موثر باشد.

داروی جلوگیری از خوردن ناخن

برای ترک عادت ناخن خوردن، علاوه بر درمان های رفتاری و غیر دارویی، از درمان های دارویی هم استفاده می شود. در این میان، مهار کننده های بازجذب سروتونین می توانند در مدیریت ناخن خوردن موثر باشند.

این مهارکننده ها به ویژه در موارد شدید موثر هستند. این داروی مهارکننده عوارض بدی نداشته و به خوبی در بیماران استفاده می شود. در گزارش های موردی، لیتیوم در کمک به بیماران افسرده و کودکانی که عادت به ناخن خوردن دارند ، برای غلبه براین عادت مزمن اثربخش است.

داروی کلسترول خون

داروهای دیگری که ممکن است در درمان ناخن جویدن استفاده شوند شامل N-acetylcysteine ?? است که دارای اثرات آنتی اکسیدانی است و برای پیشگیری از اضطراب بیمار مفید است. اما باید اضافه کرد که اثربخشی این دارو تقریبا کوتاه مدت است.

در مورد بروز این عادت در کودکان باید اضافه کرد که کودکان از بزرگسالان آسیب پذیر تر و حساس تر بوده و در هرنوع اختلال و درمان، باید تمام موارد تحت نظر پزشک صورت یافته و جوانب احتیاط کاملا رعایت شود. درمان مداوم برای جلوگیری از پیامدهای منفی این عادت نادرست در کودکان به صورت پیگیری منظم و توجه به تمام رفتارهای فردی کودک است.

منبع:https://www.beytoote.com/

عامل پوسیدگی در دندان باکتری خاصی به نام استرپتوکوک موتانس است.

دهان نوزادی که تازه به دنیا آمده است، عاری از هر نوع باکتری می‌باشد و این باکتری از طریق اطرافیان به خصوص مادر به کودک منتقل می‌شود.

تماس‌های نزدیک مثل بوسیدن کودک و یا فوت کردن غذا و شیر کودک جهت سرد کردن باعث این انتقال می‌شود.

خیلی خوب است کسانی که کودک در تماس نزدیک با آنها قرار دارد، از بهداشت دهانی مناسبی برخوردار باشند و دندان‌های پوسیده و عفونی و مشکلات لثه‌ای در دهان‌شان نباشد تا امکان این انتقال کمتر شود و نیز اطرافیان باید از سرد کردن غذای کودک توسط فوت کردن و بوسیدن بچه خودداری کنند.

مهم‌ترین عامل پوسیدگی‌های وسیع در کودکان:

این باکتری در حضور مواد غذایی و شیر تولید اسید کرده و به ساختار دندان آسیب می‌رساند.

مهم‌ترین عامل پوسیدگی‌های وسیع در کودکان کم سن و سال عادت غلط تغذیه‌ای شیر شبانه است که باعث ایجاد سندرم شیشه شیر می‌گردد.

چه شیر خشک و چه شیر مادر هر دو شدیدا پوسیدگی‌زا هستند.

شب تا صبح ترشح بزاق بسیار کم بوده وقتی شیر دور تا دور دندان‌ها را فرا می‌گیرد باعث ایجاد پوسیدگی‌های وسیع و سریع پیش‌رونده در تمام سطوح دندانی و اغلب دندان‌ها در سنین کم می‌شود.

این مدل پوسیدگی‌ها اغلب سریع پیشرفت کرده از مینا و عاج عبور کرده و عصب دندان را درگیر می‌کنند و باعث ایجاد درد دندان می‌شوند و در صورت عدم درمان به موقع احتمال ایجاد عفونت دندانی و آبسه و درد‌های شدید وجود دارد.

پیشگیری از پوسیدگی ذندان:

در این حالت با یک اورژانس دندانپزشکی مواجه هستیم که با توجه به سن کم کودک و عدم امکان درمان دندان روی یونیت و در مطب لزوم کار با بیهوشی کامل و برطرف کردن مشکلات دندانی تحت بیهوشی وجود دارد.

برای جلوگیری از بروز چنین مشکلاتی لازم است که با رویش اولین دندان شیری به مسواک زدن و تمیز کردن آنها اقدام کنیم.

مسواک مخصوص سن کودک تهیه کرده و روزی 2 بار با حوصله دندان‌های تازه رویش یافته را تمیز می‌کنیم.

استفاده از مسواک‌های انگشتی یا گاز استریل خیلی کارایی ندارند. در مواردی که مسواک در دسترس نیست، بهتر است روی شیر مصرف شده آب بدهیم تا به شست و شوی شیر کمک کند.

در کودکان بزرگ‌تر استفاده از سیب، هویج و آدامس‌های بدون قند و سایر مواد غذایی که نیاز به جویدن زیادی دارند از روی مواد غذایی پوسیدگی‌زا موثر است.

این مواد ترشح بزاق را زیاد کرده و به شست و شوی خودکار دندان‌ها توسط بزاق و زبان کمک می‌کنند.

کودکان بالای یک سال که از نظر جسمی سالم هستند و مشکل رشدی ندارند نیازی به خوردن شیر شبانه ندارند.

بهتر است کودک را قبل از خواب سیر کرده و دندان‌های او را مسواک بزنیم و در طول شب و حین خواب از آب به جای شیر استفاده کنیم تا آسیبی به دندان‌ها نرسد.

تقاضای شیر شبانه توسط کودکان معمولا از سر عادت است و یک نیاز جسمی نیست و بهتر است بالای یک سال این عادت غلط تغذیه‌ای را در کودک تغییر بدهیم، چون هر چه سن بالاتر می‌رود تغییر عادت سخت‌تر می‌شود و امکان آسیب دندانی نیز بیشتر می‌گردد.

در مورد کودکان نارس و دارای مشکلات رشدی و تغذیه‌ای که نیاز به مراقبت‌های ویژه‌ای دارند مشاوره با متخصص تغذیه کودک لازم است.

بیشتر کودکانی که مجبور به دریافت خدمات درمانی دندان‌پزشکی تحت بیهوشی می‌گردند، دارای این عادت تغذیه‌ای غلط بوده‌اند.

پوسیدگی دندان در کودکان,پوسیدگی دندان,علت پوسیدگی دندان در کودکانپس از تولد کودک نیز باکتری عامل پوسیدگی از دهان مادران به فرزندان می‌تواند منتقل شود

بهداشت دهانی مادر:

همان‌طور که قبلا اشاره شد، بهداشت دهانی مادر و رسیدگی به موقع دندان‌ها و لثه مادر ارتباط نزدیکی با وجود دندان‌های خوب و سالم در کودک دارد.

از مادران عزیز می‌خواهم قبل از بارداری شروع به رسیدگی کامل به مشکلات دهانی خود بکنند.

اثبات شده است که احتمال زایمان زودرس در مادرانی که مشکلات لثه‌ای دارند، بالا است.

پس از تولد کودک نیز باکتری عامل پوسیدگی از دهان مادران به فرزندان می‌تواند منتقل شود.

پس برای اینکه کودکی با دهان و دندان‌های سالم داشته باشیم باید مادرانی با بهداشت دهانی مناسب و دندان‌ها و لثه‌هایی سالم داشته باشیم.

منبع:https://www.beytoote.com/

اگر گمان می‌کنید بعد از انجام دوره ارتودنسی درمان به پایان رسیده است، اشتباه می‌کنید. سیم ارتودنسی دندان‌های شما را سر جای خود نگه می‌دارد. بعد از اتمام اینویزیلاین یا هر درمان ارتودنسی دیگر، لازم است که این دندان‌ها را سر جای خود نگه دارید.

لبخند شما اولین چیزی است که برخی افراد در اولین برخورد با شما متوجه آن می‌شوند و ملاقات با پزشک ارتودنسی می‌تواند تضمینی برای داشتن دندان‌های مرواریدی و مرتب باشد.

مانند هر پزشک دیگری، ارتودنتیست مواردی را می‌داند که امیدوار است شما هم آن‌ها را بدانید؛ اما هرگز به شما نخواهد گفت.

ممکن است شخص دیگری از بریس دندان شما استفاده کرده باشد

برخی ارتودنتیست‌ها با بازیافت وسایل دندانپزشکی، زباله‌ها و هزینه‌های خود را کاهش می‌دهند. در برخی کشورها کمپانی‌هایی وجود دارند که تمیز کردن، وارسی، مرتب‌سازی و ضدعفونی کردن براکت‌های فلزی که قبلاً استفاده شده را انجام می‌دهند تا استفاده مجدد از آن‌ها ایمن باشد.

ارتودنتیست می‌داند شما چه زمانی از ارتودنسی نامرئی (اینویزیلاین) استفاده نکردید

با وجود پافشاری شما بر این که همیشه از ارتودنسی نامرئی استفاده می‌کنید، ارتودنتیست فوراً متوجه راست یا دروغ بودن حرفتان خواهد شد. به دلیل ویژگی جالبی که در اینویزیلاین وجود دارد، ارتودنتیست‌ها متوجه استفاده نکردن شما از آن خواهند شد. علائم آبی کوچکی در قسمت عقب اینویزیلاین وجود دارد که هنگام استفاده از آن باید از بین بروند. اگر علامت آبی دست نخورده به نظر برسد، او می‌فهمد که شما از اینویزیلاین استفاده نکردید.

ارتودنسی نامرئی

ممکن است مدت درمان شما طولانی‌تر از چیزی باشد که در ابتدا به شما می‌گویند

ممکن است متخصص ارتودنسی به شما بگوید که معالجه شما فقط یک سال و نیم تا دو سال طول خواهد کشید، اما این یک تخمین تقریبی است. بسیاری از درمان‌ها بسیار طولانی‌تر از حد انتظار هستند. حتی اگر یک شبیه‌سازی رایانه‌ای از اینویزیلاین، که برای ارائه یک برنامه درمانی استفاده می‌شود، بسیار دقیق باشد، بدن ما رایانه نیست و باید درک کنید که ممکن است جدول زمانی در طول مسیر تغییر پیدا کند.

ارتودنتیست می‌داند شما چه زمانی در مورد استفاده از سیم نگهدارنده راست نمی‌گویید

نه تنها بعد از اتمام درمان هم مجبور به استفاده از سیم نگهدارنده هستید، بلکه ارتودنتیست شما مطمئناً می‌داند که آیا شما از آن استفاده کرده‌اید یا خیر. بیمارانی که درمان توصیه شده خود را کامل کرده و به نتیجه مطلوب خود می‌رسند، اما در نهایت نمی‌توانند از نگهدارنده خود استفاده کنند، دندان‌هایی دارند که از هم جدا می‌شوند. این حالت می‌تواند باعث ایجاد فاصله بین دندان‌ها، روی هم افتادن دندان‌ها و یا جلو آمدن دندان‌های جلویی شود.

اگر با وجود اینویزیلاین مواد خوراکی مصرف کرده باشید ارتودنتیست متوجه می‌شود

به نظر می‌رسد غذا خوردن یا نوشیدن با ارتودنسی نامرئی بی‌ضرر است، اما شما ارتودنتیست خود را فریب نخواهید داد. بیمارانی که با ارتودنسی نامرئی مایعاتی به غیر از آب، می‌نوشند و یا چیزی می‌خورند، وقتی به پزشک مراجعه می‌کنند، صفحه اینویزیلاین آن‌ها اغلب نازک، کثیف و لکه‌دار می‌شود. این امر نه تنها بر زیبایی ظاهری اینویزیلاین و دندان‌ها اثر منفی می‌گذارد، بلکه به آن‌ها آسیب می‌رساند و می‌تواند به پوسیدگی منجر شود.

باید بعد از درمان هم برای همیشه سیم نگه‌دارنده ارتودنسی را نگه دارید

اگر گمان می‌کنید بعد از انجام دوره ارتودنسی درمان به پایان رسیده است، اشتباه می‌کنید. سیم ارتودنسی دندان‌های شما را سر جای خود نگه می‌دارد. بعد از اتمام اینویزیلاین یا هر درمان ارتودنسی دیگر، لازم است که این دندان‌ها را سر جای خود نگه دارید. گزینه‌های مختلفی وجود دارد که شامل یک نگهدارنده شفاف قابل جابجایی است که در شب گذاشته می‌شود و یا یک نگهدارنده ثابت که به قسمت پشت دندان‌های شما متصل می‌شود.

بریس دندان فقط برای درمان زیبایی نیست

به نظر می‌رسد مردم فقط برای مرتب کردن دندان‌های خود به ارتودنتیست مراجعه می‌کنند؛ اما دلایل دیگری نیز وجود دارد. در حالی که برخی از افراد می‌توانند به زندگی خود با دندان‌های نامرتب ادامه دهند و با این مسئله مشکلی ندارند، برخی دیگر در واقع برای جویدن و صحبت صحیح به این درمان نیاز دارند. یک متخصص ارتودنتیست می‌گوید: "در حالی که ما می‌خواهیم همه لبخند کاملی داشته باشند، واقعیت این نیست که همه به ارتودنسی نیاز دارند."

ممکن است متخصص ارتودنسی به شما بگوید که معالجه شما فقط یک سال و نیم تا دو سال طول خواهد کشید، اما این یک تخمین تقریبی است. بسیاری از درمان‌ها بسیار طولانی‌تر از حد انتظار هستند

ارتودنتیست می‌داند شما به اندازه‌ای که می‌گویید مسواک نزده و یا از نخ دندان استفاده نمی‌کنید

تمام وقت‌هایی که به دندان‌پزشک یا ارتودنتیست خود حقیقت را نگفته‌اید به خاطر بیاورید. وقتی از شما سؤال شد آیا از نخ دندان استفاده می‌کنید؟ و جواب شما بله‌ی غیرواقعی بوده، آن‌ها فهمیده‌اند که شما راستش را نگفته‌اید. افرادی که به طور صحیح مسواک نمی‌زنند و از نخ دندان استفاده نمی‌کنند در معرض شیوع بیشتر پلاک، ورم لثه و پوسیدگی دندان قرار دارند. یک روز فراموش کردن نخ دندان مضر است؛ اما یک هفته یا یک ماه بهداشت ضعیف باعث تورم لثه‌ها، خونریزی و بوی ناخوشایند می‌شود.

حتی اگر فکر نمی‌کنید فرزند شما به ارتودنسی نیاز دارد، به هر حال آن را چک کنید

حتی اگر فرزندان شما علائم نیاز به مراجعه به متخصص ارتودنسی را ندارند، واقعاً بایستی آن‌ها را حداکثر تا سن هفت‌ سالگی برای معاینه، نزد پزشک ببرید. اگر دندان بیمار زودتر معاینه شود و مشکلی دیده شود، پزشک درمان را توصیه می‌کند تا دندان‌های دائمی امکان این را پیدا کنند تا به درستی سر برآورند. ویزیت اولیه توسط ارتودنتیست می‌تواند به پیشگیری و شناسایی مشکلات آینده کمک کند.

اگر سیگار می‌کشید، ممکن است روند درمانتان طولانی‌تر شود

دلیل دیگری که برای توصیه به ترک سیگار وجود دارد این است که در صورتی که سیگار می‌کشید تعداد دفعات مراجعه شما به ارتودنتیست افزایش پیدا خواهد کرد. پلاک‌های بیش از حدی که بر روی دندان‌های افراد سیگاری به وجود می‌آید، بر روی وسایل ارتودنسی که برای مرتب کردن دندان‌ها استفاده می‌شوند، تأثیر زیادی می‌گذارد و دوره درمان آنان را طولانی‌تر می‌کند.

منبع:https://article.tebyan.net/